Het verhaal van Hilde Hoekman, begon als stagiair orthopedagoog/psycholoog

Hilde Hoekman begon als stagiair orthopedagoog/psycholoog. Dat deed ze bij het expertiseteam licht verstandelijke beperking (LVB) van GGZ Delfland. Haar stage beviel zó goed dat ze een half jaar later een contract tekende: ze kwam in vaste dienst als basispsycholoog bij hetzelfde team. Hoe gaat het nu met haar?

De meeste werkdagen van Hilde draaien om de cliënten die zij behandelt. Ze vertelt: “De behandeling begint bij een intake: waarom komt iemand? Als we dat duidelijk hebben, maak ik een inschatting van de klachten en risico’s. Vervolgens overleg ik met een regiebehandelaar hoe de behandeling eruit komt te zien óf dat er eerst een onderzoek nodig is. Hiervoor stellen we dan een voorstel op.”

Dat plan gaat eerst nog langs een team van collega’s. “Daarna koppelen we ons advies terug: voeren we eventueel nog aanvullende diagnostiek uit en volgt de behandeling? Of verwijzen we iemand door? Een deel van de behandelingen geef ik al zelf, zoals emotie regulatietherapie, depressiebehandeling en behandeling bij paniekklachten. Daarbij zou ik ook graag EMDR-therapie willen geven op termijn. Dat geven we steeds vaker en werkt goed bij cliënten met een licht verstandelijke beperking. Maar, voor het geven van EMDR-therapie heb ik aanvullende scholing nodig.”

Bijscholen: veel mogelijkheden

Met de scholing van Hilde komt het wel goed. Ze begint binnenkort met extra scholing, zoals cognitieve gedragstherapie. “Vanuit GGZ Delfland wordt dat ook gestimuleerd. Je krijgt de ruimte om je te ontwikkelen, zolang het binnen het budget past. Heel fijn vind ik dat”, vertelt Hilde. Uiteindelijk heeft ze de wens om de interne opleiding te volgen tot gz-psycholoog. Hierover zegt ze: “De opleidingsplekken zijn beperkt, dus het is goed om eerst een paar jaar ervaring op te doen en dan te solliciteren.”

Wat het werk van deze collega echt interessant en afwisselend maakt? Dat zijn de complexe casussen. “Er speelt bij mensen met een licht verstandelijke beperking altijd meer dan één ding: het is niet alleen ADHD, een autismespectrumstoornis, depressie of trauma. Dat kunnen meerdere psychische problemen zijn, maar ook andere soort, soms praktische, uitdagingen. Dat maakt het voor mij heel uitdagend. Geen dag is hier hetzelfde.”

Starten in eigen tempo

Afspraken met cliënten maakt Hilde zelf: ze beheert zoals vele GGZ Delfland-collega’s haar eigen agenda. “Ik werk nu 36 uur, maar omdat ik relatief kort geleden begonnen ben, is mijn aantal cliënten zich nog aan het opbouwen. Uiteindelijk is het de bedoeling dat ik zo’n 66 procent van mijn tijd aan mijn cliënten besteed. Op dit moment ervaar ik gelukkig ook de vrijheid om dat rustig op te bouwen. Dat zie ik echt als één van de voordelen van werken voor GGZ Delfland. Je kunt hier starten op je eigen tempo.”

Direct onderdeel van team

Een van de redenen dat Hilde na haar stage niet meer weg wilde, is het team waarbinnen ze werkt. “Het is een gezellig team, waar ik me heel welkom voelde. Ik mocht meteen met alles meekijken en kreeg de vrijheid om zelf dingen te doen. Daarom heb ik me eigenlijk ook nooit echt een stagiair gevoeld. Ik werd meteen in de groep opgenomen en beschouwd als collega. Wat dat betreft veranderde er ook eigenlijk weinig in mijn positie of rol toen ik in dienst kwam”, lacht Hilde.

Wat Hilde binnen GGZ Delfland verder erg waardeert, is de onderlinge betrokkenheid van collega’s. “En dat geldt eigenlijk voor de hele organisatie. Het kunnen kleine dingen zijn, zoals dat we op de ‘dag van de zorg’ thuis van onze chief happiness officer een pakketje kregen met popcorn en een gratis film bij Pathé Thuis, maar ook vanuit mijn leidinggevenden voel ik waardering. Ze zijn er echt voor je en luisteren naar wat jouw wensen zijn. Daar ervaar ik veel vrijheid en flexibiliteit in. Zo wilde ik graag nog op vakantie na mijn stage en voordat ik begon. En dat was geen enkel probleem. Zelfs voor mijn werkdagen mocht ik een voorstel doen. Het enige wat ze wilden weten was of mijn team dat ook prima vond. Ik werk 36 uur verspreid over vier dagen, dat kan gewoon. Mooi toch?”